ရန္ကင္း အမႈိက္ပုံတပံုေဘးရွိ ရပ္ကြက္ ေဘာလုံးကြင္းငယ္ တခုကုိ ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ – ႏိုင္စြမ္း / ဧရာ၀တီ)
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ၂၇ ႀကိမ္ေျမာက္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားပြဲ အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားမႈမ်ားကို ၾကည့္႐ႈၿပီးသည့္ေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္ အတြက္ အထူး အေရးႀကီးသည့္ အခ်က္တခ်က္ကို မိန္႔ခြန္း ေျပာရာ၌ ထည့္သြင္း ေျပာဆို လမ္းၫႊန္ သြားခဲ့သည္။
“၂၇ ႀကိမ္ေျမာက္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ အားကစား ၿပိဳင္ပြဲႀကီးက မိမိတို႔ လူငယ္မ်ား အတြက္ ေကာင္းမြန္သည့္ အနာဂတ္ တခုကို ဖန္တီးႏိုင္မည္” ဟု ယုံၾကည္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ သမၼတ၏ လမ္းၫႊန္ မိန္႔ၾကားခ်က္ကို မိမိ နားလည္ သေဘာ ေပါက္သလို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုရလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းရွိ လူငယ္မ်ား အားလုံး ၂၇ ႀကိမ္ေျမာက္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ အားကစား ၿပိဳင္ပြဲကတဆင့္ ရရွိၾကမည့္ အားကစား စိတ္ဓာတ္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ကို ေကာင္းမြန္စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ၾက လိမ့္မည္ဟု သေဘာရသည္။
ယေန႔ လူငယ္မ်ားတြင္ သူ႔လူတန္းစားႏွင့္ သူ၊ သူ႔အဆင့္အတန္းႏွင့္ သူ အားကစား စိတ္ဓာတ္မ်ား တေန႔တျခား နည္းပါး လာၾကသည္ ကေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀သည့္ လူတန္းစားမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ သားသမီး တခ်ဳိ႕က ႏိုက္ကလပ္၊ ေဒးကလပ္၊ ေကတီဗီ အစရွိသည္ တို႔တြင္ မွန္မွန္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနၾကသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း၌ သိန္း ေထာင္ေက်ာ္တန္ ကားမ်ားျဖင့္ပင္ ၿပိဳင္ပြဲလုပ္ ေမာင္းႏွင္ ေနၾကသည္။ အုပ္စုဖြဲ႕၍ ရမ္းကား ေနၾကသည္။ ေၾကးရတတ္ မိဘမ်ား၏ သားသမီးမ်ား အားလုံးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ လိမၼာ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ပညာကို လုိလို လားလား သင္ၾကားေန ၾကေသာ ေၾကးရတတ္ မိသားစုမွ ေပါက္ဖြားသည့္ သားသမီးမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ လူနည္းစု တစု၏ လုပ္ရပ္က နတ္သုဒၶါထဲ မစင္ တပဲသား က်သလိုမ်ဳိး ျဖစ္ေနပါသည္။ ငါးခုံးမပုပ္ တေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တေလွလုံး ပုပ္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ လူတန္းစား တရပ္ကေတာ့ ၀န္ထမ္းမ်ား၊ လက္လုပ္လက္စား မိဘမ်ားမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ သားသမီးမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔က်ေတာ့ လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္ဟႏိုင္သည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနၾက၍ အားကစားကြင္း၊ အားကစား႐ုံ မ်ားသည္ သူတို႔ႏွင့္ လားလားမွ မအပ္စပ္ေသာ ေနရာမ်ား ျဖစ္ေနၾကသည္။ အခ်ိန္ေလး ရ၍ ေဘာလုံး ကစားၾကရာမွာပင္ ပလတ္စတစ္ ေဘာလုံးကို အေကာင္းစား ျပဳ၍ ကစားေန ၾကရသည့္ လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လူငယ္ထုကို အားကစား လိုက္စားမႈႏွင့္ ေလ့လာၾကည့္ရာ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႔ရသည္ -
ပညာေရးကိုသာ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေက်ာင္းမွဆင္းလွ်င္ က်ဴရွင္၊ က်ဴရွင္ၿပီးလွ်င္ တဦးခ်င္း အနီးကပ္ ဆရာမ်ားျဖင့္ ပညာေရးတြင္သာ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနၾကသည့္ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား။
အေပ်ာ္ အပါးမ်ား ေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လိုက္ကာ အားကစားကို ေမ့ေလ်ာ့ထား ေနၾကသည့္ နတ္ေနကိုင္းမွ သားငယ္၊ သမီးမ်ား။
အားကစားကို စိတ္ပါ၀င္စား ေသာ္လည္း သမုဒၵရာ ၀မ္းတထြာေၾကာင့္ အားကစားကို ျမတ္ႏိုးပါလ်က္ မလုိက္စား ႏိုင္ၾကသည့္ လူငယ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ယင္း လူတန္းစား သုံးရပ္မွ ေဖာက္ထြက္ၿပီး အားကစား နယ္ပယ္ထဲ ၀င္ေရာက္လာသည့္ အေရအတြက္မွာ လြန္စြာ နည္းပါးသည္။
လူငယ္ လူရြယ္၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားတိုင္း အားကစား ေလ့လာ လုိက္စားေရး အတြက္ “အားကစား” ဟူသည္ကို ေရွးဦးစြာ သိနားလည္ၾကဖို႔ လုိသည္။ အားကစားကို ပညာရွင္မ်ားက ဤသို႔ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ပထမ ဖြင့္ဆိုခ်က္က “အားကစား ဟူသည္ ေပ်ာ္ရႊြင္မႈႏွင့္ ေျဖေဖ်ာ္မႈကို ေပးႏိုင္ေသာ လႈပ္ရွားမႈ” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ဒုတိယ ဖြင့္ဆိုခ်က္ကမူ “အားကစား ဟူသည္ နည္းစနစ္ က်နေသာ ေလ့က်င့္ လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ခႏၶာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေစ႐ုံ မက၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဇြဲသတၱိ အတိုင္း ေဆာင္ရြက္တတ္ စိတ္၊ ျမင့္ျမတ္မႈ၊ သေဘာထား ျပည့္၀မႈ တို႔ကို ျဖစ္ေစျခင္း” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယ ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာ ပိုမိုေလးနက္ ခိုင္မာသည္။ ယင္း ဒုတိယ ဖြင့္ဆို ခ်က္မွာ အားကစားကို အေျခခံ၍ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး လုပ္ငန္းမ်ားပါ အက်ဳံး၀င္ ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အားကစား ဆုိင္ရာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ပထမ ဖြင့္ဆိုခ်က္ ျဖစ္သည့္ “ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ႏွင့္ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ အဆင့္သာသာပင္ ရွိေသးသည္။ ဒုတိယ ဖြင့္ဆိုခ်က္ သေဘာတရား ႏွင့္ ကင္းကြာေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။
လူငယ္ လူရြယ္၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား အားကစားတြင္ စိတ္ပါ၀င္စား လာေအာင္ ေကာင္းမြန္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္ ေနရာကိုလည္း ဖန္တီးေပးဖို႔ လုိသည္။ ဦးစြာ ပထမ လူငယ္ လူရြယ္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ တုိင္းမ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ မူလတန္း ေက်ာင္းမ်ားမွ စကာ တကၠသိုလ္ႏွင့္ ေက်ာင္းမ်ား အထိ သင့္တင့္ မွ်တေသာ ကစားကြင္း၊ အားကစား႐ုံ သို႔မဟုတ္ အားကစား လုပ္ႏိုင္သည့္ ခန္းမက်ယ္ႀကီးမ်ား ရွိဖို႔လုိသည္။ ထုိနည္းတူစြာပင္ အမ်ား ေလ့လာ လိုက္စားႏိုင္သည့္ အားကစားနည္းမ်ား အတြက္ ထုိက္သင့္သေလာက္ အားကစား အေထာက္အကူ ပစၥည္းမ်ားကို သင္ၾကားျပသ ေပးႏိုင္သည့္ ဆရာေကာင္း၊ ဆရာမေကာင္းမ်ားလည္း လိုသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ လူငယ္ လူရြယ္၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ ေကာင္းမ်ား ဖန္တီးေပး ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား လူငယ္ လူရြယ္မ်ား ယေန႔ႀကဳံေတြ႔ ေနရသည့္ ဆိုးရြားေသာ ပတ္၀န္းက်င္မ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ ၾကဖို႔ အထူးလိုသည္။ ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါး မွအစ ႏုိက္ကလပ္၊ ေဒးကလပ္၊ KTV စသည့္ အရာမ်ားကို ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္၊ လူရြယ္ တို႔၏ ၀န္းက်င္မွ ဖယ္ရွားၾကသင့္သည္။
ယေန႔ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ ကြမ္း၊ ေဆးလိပ္ႏွင့္ အရက္မ်ဳိးစုံ တို႔မွာ စည္းမဲ့ ကမ္းမဲ့ ေရာင္းခ် ေနၾကသည္။ ေရာင္းခ်ေနၾကျခင္းကို အဆိုးျမင္ျဖင့္ အျပစ္ မဆိုပါ။ စည္းမဲ့ ကမ္းမဲ့ ေရာင္းၾကျခင္း ကိုသာ ဆိုလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံတကာ၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားတြင္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ မျပည့္လ်င္ ေဆးလိပ္ မေရာင္းရ၊ အရက္ မေရာင္းရ၊ မၾကည့္သင့္သည့္ ႐ုပ္ရွင္ မၾကည့္ရ၊ မ၀င္ သင့္သည့္ ေနရာမ်ားကို မ၀င္ရဟု စည္းကမ္း သတ္မွတ္ထားသည္။ အမ်ားစု အားလုံးလိုလိုက လိုက္နာၾကသည္ဟု ၾကားဖူး ဖတ္ဖူးသည္။ သမၼတႀကီး လိုလားသည့္ လူငယ္မ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္ ဖန္တီးလိုလွ်င္ လူငယ္ လူရြယ္၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား အားလုံးအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္ တရပ္ကို အားကစားမွ တဆင့္ ဖန္တီးေပး ၾကရပါလိမ့္မည္။
ဤသို႔ ဖန္တီးေပးရာ၌ အစုိးရ တဖြဲ႔တည္းသာ တာ၀န္မေပးဘဲ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္ လူရြယ္မ်ား၏ လက္ဦး ဆရာျဖစ္ေသာ မိဘအမ်ားကလည္း တာ၀န္ယူ ၾကရပါမည္။ လူငယ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အနီးကပ္ဆုံး ထိေတြ႔ ၾကရသည့္ အနေႏၲာအနႏၲ ဂိုဏ္း၀င္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ကလည္း တာ၀န္ယူ ၾကရပါမည္။
သစ္လြင္ လွပေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ ဖန္တီးေရးမွာ ယေန႔ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား လက္ထဲ ၌သာ ရွိသည္။
ယေန႔ လူငယ္မ်ား ေကာင္းပါမွ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး ေကာင္းပါလိမ့္မည္။ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ား က်န္းမာ ႀကံ့ခိုင္ၿပီး ပညာရည္ ျမင့္မားေရးမွာ အားလုံးတြင္ တာ၀န္ ရွိပါသည္။
တာ၀န္ ေက်ပြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါစို႔။ ။
The post ယေန႔ လူငယ္မ်ားႏွင့္ အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ appeared first on ဧရာ၀တီ.